Jedzie sobie rycerz na koniu, patrzy, a tu w oddali wieża. Jeśli jest wieża – myśli – to pewnie będzie i księżniczka. Jak będę przejeżdżał to pewnie wyjrzy. Jak wyjrzy to zapyta: „Rycerzu! Dokąd jedziesz?”, a ja jej odpowiem: „Gdzie jadę, tam jadę, ale poruchać to bym poruchał”. Zadowolony z planu, który opracował, rycerz ochoczo ruszył w kierunku wieży. Jednak, kiedy przejeżdżał, księżniczka nie wyjrzała. Rycerz myśli – Pewnie koń nie dość dobrze się prezentował, a i zbroja nie lśni. Nie chcąc jednak zmarnować tak misternego planu rycerz zawrócił, aby przejechać obok wieży jeszcze raz. Umył i uczesał konia, wypolerował zbroje i myśli – No teraz jak będę przejeżdżał obok wieży, księżniczka na pewno wyjrzy i zapyta: „Rycerzu! Dokąd jedziesz?”, a ja jej odpowiem: „Gdzie jadę, tam jadę, ale poruchać to bym poruchał”. Przejeżdża i znów nic. Pewno ciągle nie dość dobrze się prezentuję – wnioskuje rycerz. Zarzucił więc na konia ozdobną płachtę, sam zamontował pióropusze do hełmu, wziął długą lśniącą kopię i myśli – Nooo, teraz to już na pewno jak będę przejeżdżał to księżniczka wyjrzy i zapyta: „Rycerzu! Dokąd jedziesz?”, a ja jej odpowiem: „Gdzie jadę, tam jadę, ale poruchać to bym poruchał”. Przejeżdża koło wieży, księżniczka wygląda i mówi: „Rycerzu! Poruchał byś?”, rycerz: „Poruchał, nie poruchał, ale gdzie ja jadę?”